Snel zoeken:
022 Een oud verhaal...

Een oud verhaal

Het volgende verhaal is meer dan honderd jaar oud. Toch is het "gegeven" niet verouderd. Het gaat nl. over een jongeman, die volgens de meest strikte wetten van de moraal werd opgevoed, maar die men nooit op het werk van Christus voor verloren zondaars had gewezen. En helaas zijn er velen van zijn soort ook in onze tijd. Zijn geschiedenis is in die zin nog aktueel en kan misschien anderen helpen de weg tot Christus te vinden. Zijn godsdienst was koud en dor. Geld verdienen was het enige levensdoel van zijn ouders. Gelukkig voor hem voelde hij zich niet gelukkig in die sfeer. Zijn geweten liet hem niet met rust en hij zocht naar rust en vrede. Kennelijk werkte God door zijn Geest aan het hart van onze jonge vriend. Hij besloot een christelijke kennis om advies te vragen. Toen hij voor deze zijn hart op tafel had gelegd en hem vroeg wat hij toch moest doen, luidde het antwoord: "je kunt niets doen. Alle inspanning is tevergeefs. Je moet wachten tot Gods tijd komt, en dan, maar niet eerder, zul je ontvangen waarnaar je zoekt". De jongeman vroeg hoelang dat wachten dan wel kon duren, maar daarop kon zijn raadgever hem ook geen antwoord geven. Wie zou dat kunnen?
Nu zat er wel een kern van waarheid in deze raad, maar helaas was die hier niet op zijn plaats. Om in medische termen te spreken: het recept was goed genoeg op zichzelf, maar paste niet voor deze kwaal en gaf dus geen verlichting aan deze patiënt.
Onze jonge vriend bleef ongelukkig en besloot een andere "dokter" te raadplegen. Op zijn vraag wat hij moest doen om behouden te worden, antwoordde deze: " je moet kloppen, want er staat": klopt en u zal opengedaan worden." "Maar hoelang moet ik dan kloppen?" vroeg de jongeman. "Tja, dat weet ik ook niet, je moet volhouden, en op de juiste tijd wordt je opengedaan", luidde het antwoord van deze geestelijk adviseur.
Hier werd een waarheid verkeerd toegepast. Natuurlijk is het juist voor hen, die willen binnengaan, dat ze kloppen op de deur, maar moet dit advies gegeven worden aan iemand, die redding zoekt voor zijn ziel?
Moet men zo iemand zeggen te wachten in duistere onzekerheid of kloppen met hopeloos succes? Zijn er dan geen betere en bllijdere geluiden voor een verontruste ziel? Is de Zoon van God gestorven op het kruis en heeft Hij het werk van de verlossing volbracht alleen om een ziel te laten wachten of te laten kloppen? Toch zeker niet ! Beide adviseurs waren dan ook hopeloos de plank mis. Maar onderwijl bleef de jongeman "kloppen", en wel drie jaar lang, zonder een sprankje licht.
Ten slotte ging hij naar een derde raadgever. Hij legde zijn geval uit en vertelde welke adviezen hij had gekregen. Deze zei hem direkt: "Je bent helemaal mis. Je hebt niet te wachten en te kloppen, maar je moet geloven en dan ben je gered - gered op hetzelfde moment - gered voor eeuwig.
De jongeman, opgevoed in een mistig formalisme, in de war gebracht door de tegenstrijdige adviezen van zijn godsdienstige adviseurs, kreeg toen voor het eerst te horen dat heel het werk van verlossing volbracht was, en dat de redding van zijn ziel net zo vrij was als de lucht die hij ademde. Deze boodschap bereikte zijn hart. Hij vond vrede. Het wachten en het kloppen weken voor geloven. Hij vond Christus, "die ons geworden is: wijsheid van God en gerechtigheid en heiligheid en verlossing ( 1 Kor. 1 : 30) ".
Misschien bent u ook door geestelijke adviseurs in de war gebracht. Misschien hebben ze u gezegd: "Het gaat zo gemakkelijk niet. Je kan het maar zo niet aangrijpen. Pas op dat je niet met een ingebeelde hemel naar de hel gaat." Enzovoort, enzovoort. Bedenk dan dat er in de bijbel staat: "Bekeert u", dat is onze verantwoordelijkheid, "geloof het evangelie", dat is wat wij hebben te doen. "Zovelen Hem aangenomen hebben", dat staat voorop en dan volgt "gaf Hij het recht kinderen Gods te worden ( Joh 1 : 12)."
Niet wachten, niet kloppen, maar geloven, zich bekeren, Christus aannemen, en dan ontvangt u vrede voor uw hart en rust voor uw geweten.