Snel zoeken:
024 jrg 101, 03-1958 De man, die Israël zondigen deed 02

Eigen gedachten

Het was niet de bedoeling van Jerobeam om afgoderij in te voeren, hoewel het daartoe wel leidde en de kalverdienst het in feite reeds was. Neen, hij veranderde alleen de eredienst van God, stoorde zich niet aan de voorgeschreven feestdagen en overtrad het verbod om een gesneden beeld te maken en daarvoor te knielen. Wat het priesterschap betreft, hield hij zich niet aan de stam van Levi, maar stelde uit alle kringen tot priesters aan, wie maar wilde. Natuurlijk moesten de Israëlieten een feest hebben, gelijk aan het vrolijke loofhuttenfeest van Juda. Jerobeam stelde dat feest echter een maand later. Deze maand had hij zelf uitgekozen (vs. 33). In de plaats van de tempel op de verheven Moria, maakt hij zijn hoogten waar geofferd werd.

Alles ging met redenering en overleg. Het leek wat op de dienst van God, maar het week er toch geheel van af. Wie slechts de ogen open had, kon de afwijking duidelijk opmerken.

Helaas komen gelijksoortige afwijkingen in meerdere of mindere mate onder de christenen van nu voor. Ze zijn niet altijd even duidelijk als die van Jerobeam. Nu heeft elke gelovige de Heilige Geest ontvangen, waardoor hij verlicht wordt. In dit licht deelt de naambelijder tot op zekere hoogte en daarom moet Satan wat meer zorg besteden aan de camouflage. Het surrogaat moet voor de verfijnde smaak wat meer met het origineel overeenkomen. De afwijking moet geringer beginnen, de redenering, die de afwijking goed moet praten, moet wat meer geperfectioneerd zijn.

Het Rooms-katholicisme

In de Rooms-katholieke kerk zien we hoe de redenering heeft huisgehouden. De heidenen hadden hun afgodsfeesten. Er bestond dus alle kans dat "bekeerde" heidenen terug zouden vallen, vooral omdat die feesten hen aantrokken, en dat wilde men voorkomen. De christelijke feesten werden ingesteld. Eén feest, de zondag met de avondmaalsviering, was niet genoeg. Op de dagen van de heidense feesten werden christelijke feesten gehouden. De heidense gebruiken werden overgenomen en zo deden pasen, kerstmis enz. hun intrede. Gelukkig is in de praktijk het kontakt met de oorsprong verdwenen, niemand denkt meer aan de heidense betekenis van de diverse gebruiken. Helaas maken ze voor menig christen toch een wezenskenmerk van het christendom uit. Erger dan deze uiterlijke dingen is, dat men eveneens op grond van overleg, redenering en scherpzinnige intellektuele uitpluizerij, gekomen is tot de onbloedige offeranden van de mis, priesterschap, Mariaverering enz., enz.

Het Protestantisme

Meent u echter niet dat dergelijke afwijkingen tot het Rooms-katholicisme beperkt zijn. Ook in het zogenaamde Protestantisme vindt men er sporen van.

Het avondmaal vieren op elke eerste dag der week, zoals de bijbel het aanwijst, leidt tot sleur, zegt men; en dus viert men het eens per maand of eens in de drie maanden.

Alleen hij die een degelijke universitaire opleiding heeft gehad, is in staat zijn medebroeders en zusters te dienen, zo redeneert men, anders wordt het onzinnig gepraat. Daarmee wordt het algemeen priesterschap in de praktijk geloochend en de dienst, door mensen wie God een gave heeft gegeven om met het Woord te dienen, uitgeschakeld.

In plaats van op grond van Gods Woord tucht uitgeoefend te hebben in de vorige eeuw, toen het modernisme zijn intrede deed, heeft men het rustig een plaats ingeruimd en tot heden wordt dat nog verdedigd met de redenering, dat de modernen gewonnen moeten worden en men wijst trots op het "resultaat", dat de modernen zoveel orthodoxer zijn geworden - waarbij men verzwijgt, dat de orthodoxen heel dikwijls zo modern gekleurd zijn.

Bij het verkondigen van het evangelie - op zichzelf gelukkig dat het hoe langer hoe meer verkondigd wordt - werkt men samen met ongelovigen, want dan horen die het meteen ook!

In plaats van het vreemdeling- en bijwonerschap te verwezenlijken, stort men zich in de politieke arena, want anders worden de communisten baas!

En zo zouden we door kunnen gaan. Ieder, die slechts de Schrift als toetssteen neemt, zal zelf genoeg voorbeelden erbij kunnen vinden. Maar we willen liever in het slotartikel teruggaan tot Jerobeams geschiedenis.